“Studie zittende jongen” (1923)
Beschrijving:
Dit werk betreft een studie en is een uniek en historisch stuk uit haar oeuvre. In dit stadium was ze nog niet volledig abstract bezig, zoals we kunnen zien aan de figuratieve elementen. Een houtskooltekening die tot stand kwam in 1923.
Kunstenaar: Louise Marie Loeber
Jaar: 1923
Formaat: 42 x 64
Categorie: Neoplasticisme
Jaar: 1923
Formaat: 42 x 64
Categorie: Neoplasticisme
Wanneer u interesse heeft in dit werk, kunt u contact opnemen met Sjoerd Schepman via sjoerd@persch-art.nl.
Louise Marie Loeber (Amsterdam 1894 – Blaricum 1983)
“Studie van een zittende jongen” (1923)
Als dochter van Charlotte Landré (1869-1936) en Carl Gerhard Loeber (1865-1950), een rijke fabrikant, groeide Louise Marie Loeber op in een welgesteld milieu. Haar jeugd bracht ze door in de door haar vader gebouwde riante Villa Zonnenhoef op de grens van Laren en Blaricum. Haar sociaal bewogen en kunstminnende ouders lieten Lou schilderlessen volgen bij Co Breman (1865-1938) en August Legras (1864-1915) op wiens aanraden haar vader een atelier in de tuin bouwde. Tussen 1915 en 1918 bezocht ze de Rijksacademie in Amsterdam, waar ze leerling was van professor Carel Drake.
Via Elly Tamminga maakte zij kennis met schilder en schrijver Toon Verhoef (1893-1979) die haar in contact zou brengen met het Kubisme en De Stijl en haar de weg wees van naturalisme naar de abstracte vormgeving van het modernisme, waarop ze een voorkeur ontwikkelde voor Albert Gleizes, Le Corbusier en De Stijl. In de periode 1920-1921 werd haar werk aanmerkelijk strakker van vorm en soberder van kleur.Ze bestudeerde de werken van Mondriaan bij verzamelaar Sal Slijper (1884-1971) (zijn collectie is tegenwoordig ondergebracht in het Gemeentemuseum Den Haag). Met name De Rode Molen (1911) en het drieluik Evolutie (1910-11) spraken tot haar verbeelding. Onder invloed van Verhoef zocht ze naar een samengaan tussen moderne kunst en socialisme.
Het is haar ideaal dat haar werk voor een groot publiek bereikbaar en betaalbaar is en ze besluit haar schilderijen te vermenigvuldigen om de prijs laag te houden. Haar voorkeur ging uit naar industriële en technologische onderwerpen en ze verkoos de werkelijkheid te stileren met behulp van diagonale, horizontale en verticale lijnen. Volledig abstracte kunst vond ze elitair, ze koos een sterk geabstraheerde werkelijkheid tot uitgangspunt. Hierin vertoonde ze overeenkomsten met haar Blaricumse buurman Bart van der Leck. In 1931 huwde ze de socialistische kunstenaar – tevens astroloog, Dirk Koning (1888-1978). Werken van Lou Loeber zijn onder andere te vinden in het Singer museum in Laren, het Rijksmuseum en bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.
